2...

Querida vida:

Cando me aburría escribíache tolerías, recórdoo, fan 3 anos daquela. Tamén recordo que a derradeira carta que che escribín foi a única seria de miña vida. Sei que o recordas, falábache dela, Elisabeth Wilson. Tocounos na mesma clase, desde ese ano tocounos sempre na mesma clase.

O primeiro día cheguei tarde, e, ó entrar, o primeiro que viron os meus ollos, foi ela.

Non habitúo a mirala. Ela é tan guapa, divertida, popular, lista, atrevida... é tantas cousas que hasta intimida, sempre organizando y participando en todo. Aínda así, hai veces nas que me quedo embobado observándoa, hasta que me mira e os dous volvemos ó mundo real.

Volvín escribirte porque xa non sei que facer. Necesitaba contalo. Necesito contarllo, mais non me atrevo.

Joshua.