Poemas | Galego - Castellano

Terra de meigas

Terra encantada, terra embruxada. Terra de meigas onde vives tan santa.

Dícheste conta cando menos o acadabas. Non te asustes, isto pasa.

Só tes que aprender a convivir. Lobishomes, chuchasangues ou xigantes pasean tan campantes.

Túa vida sigue pra' diante. Non esquezas que ti non és un diamante.

Tan só falso cristal, que escacha coa escarcha. Unha avoa sen conciña como o lume se comida.

Tes morriña, medo, apacigua. Non tes que temer, non tentes desaparecer.

Non vai funcionar, fuxir, berrar. Nadie te vai salvar, só ti misma. Quizáis mañá.

Me gusta

#28260 en Otros

En el texto hay: poemas, galego, castellano

Editado: 21.05.2019