Querida vida:
Non sei se serei a única que che escriba, non sei cantas cartas tes que ler nin en cantos idiomas, o que si sei é que non quero que o instituto remate, púxenme a pensar no futuro, sei que non debo, se miro ao futuro non vivo o presente e se miro ao pasado non te aprecio. De todos modos fíxeno, e non me gusta nada o que vi porque... sabes? Non vi nada, tan só unha persoa máis, namorada e sen amor, soa e con esperanzas vanas, sen el, sen miralo, rirme e arroibeime. Soñar con el..., iso tampouco estaba no meu futuro. Estudios, traballo e unha familia porque si. Nada máis. Eu non quero is, e se fai falta, cambiareino.
Vida, espero que me axudes.
Elisabeth.